افتادگي رحم زماني رخ مي دهد كه عضلات كف لگن ديگر به اندازه كافي براي حمايت از رحم قوي نيستند. در نتيجه رحم به سمت واژن يا داخل واژن فرود مي آيد. اما علت افتادگي رحم چيست؟ آيا درماني براي افتادگي رحم وجود دارد؟ در اين مقاله سعي شده مروري كامل بر افتادگي رحم داشته باشيم:

افتادگي رحم چيست؟

حقايقي در خصوص افتادگي رحم

علائم افتادگي رحم 

علت بوجود آمدن افتادگي رحم چيست؟

درمان افتادگي رحم

چگونه از افتادگي رحم پيشگيري كنيم؟

افتادگي رحم چيست؟

افتادگي رحم بيماري است كه در آن رحم زن (رحم) به طرف واژن انتقال مي يابد. در برخي موارد، رحم از دهانه واژن خارج مي شود. اين بيماري زماني رخ مي دهد كه عضلات و رباط ها در داخل لگن ضعيف مي شوند و قادر به حمايت مناسب از رحم نيستند.

افتادگي رحم مي تواند به صورت ناقص يا كامل دسته بندي شود:

• افتادگي ناقص رحم: هنگامي كه افتادگي ناقص رحم رخ مي دهد، رحم تا حدي در واژن جايگزين مي شود، اما از آن خارج نمي شود.
• افتادگي كامل رحم: زماني كه افتادگي كامل رحم اتفاق مي افتد، قسمت هايي از رحم از واژن خارج مي شود.

افتادگي رحم با شدت آن درجه بندي مي شود، كه اين شدت نشان مي دهد رحم تا چه حد پايين آمده است:

• درجه اول: به سمت بالاي مهبل (واژن) منتقل شده است.
• درجه دوم: به introitus وارد شده است.
• درجه سوم: دهانه رحم به خارج از introitus وارد مي شود.
• درجه چهارم: دهانه رحم و رحم هر دو به بيرون از introitus پايين مي آيد.

در برخي موارد، افتادگي رحم مي تواند باعث بيماري هايي از جمله زخم شدن بافت هاي در معرض و افتادگي رحم ديگر اندام هاي لگن مانند مثانه يا ركتوم شود.

حقايقي در خصوص افتادگي رحم

ادامه مطلب در لينك زير

افتادگي رحم: علت، علائم و درمان

بيماري هاي روماتيسمي چيست؟

بيماري هاي روماتيسمي (بخوانيد: راههاي كاهش درد روماتيسم) مفاصل و عضلات شما را تحت تاثير قرار مي دهد. بعضي ها، مانند استئوآرتريت، نتيجه سايش و پاره شدن هستند. ديگران، مانند آرتريت روماتوئيد، مشكلات سيستم ايمني هستند.برنامه درمان شما احتمالا شامل داروها، ورزش منظم، رژيم سالم، مديريت استرس و استراحت خواهد بود. پزشك مي تواند به شما در پيدا كردن بهترين راه ها براي مديريت وضعيت روماتيسم كمك كند.

انواع روماتيسم

استئوآرتريت (OA)

استئوآرتريت آسيب غضروف، مواد مخمل در انتهاي استخوان است. همانطور كه بيماري پيش مي رود، مفاصل آسيب مي بينند و حركت سخت مي شود. اين بيماري معمولا بر زانو ها، كمر، پشت، گردن، انگشتان، و پاها تاثير مي گذارد.

علائم:

• درد
• ورم
• گرما
• سفتي

ضعف عضلاني مي تواند مفاصل را ناپايدار كند. با توجه به اينكه چه بخش هايي از بدن تحت تاثير قرار مي گيرد، OA مي تواند راه رفتن، گرفتن اشياء، لباس بپوشيدن، شانه كردن مو، يا نشستن را سخت كند.

تشخيص:

پزشك شما درباره سابقه و علائم پزشكي سوال خواهد كرد. همچنين شما را معاينه مي كند. ممكن است نياز به آزمايش خون داشته باشيد يا ممكن است پزشك از مفاصل نمونه مايع بردارد. معمولا زماني كه فرد مبتلا به OA به دنبال درمان است، تغييرات قابل مشاهده در اشعه ايكس مفصل وجود دارد. اشعه ايكس ممكن است تنگي فضاي مفصلي يا حضور اسپورهاي استخوان را نشان دهد. در برخي موارد، MRI (تصويربرداري رزونانس مغناطيسي) ممكن است انجام شود.

ادامه مطلب در لينك زير

بيماري روماتيسم و انواع آن

بيماري ديسك كمر چيست؟

كمردرد يك مشكل رايج در پيري است. خوشبختانه اكثر كمر دردها تا 6 هفته بدون درمان برطرف مي شوند. بيماري ديسك كمر به مجموعه اي از اختلالات دژنراتيو اشاره دارد كه مي تواند منجر به كمر درد شود. همچنين به عنوان اسپونديلوز كمري شناخته شده است. سه پروسه اصلي وجود دارد كه بيماري ديسك كمري را تشكيل مي دهند:

• اختلال ديسك داخلي
• بيماري ديسك دژنراتيو
• بي ثباتي سگمنتال

علائم ديسك كمر چيست؟

در اغلب موارد براي كمردرد، نيازي به تصويربرداري يا درمان خاصي نيست. علائم ديسك كمر عبارتند از:

• سن كمتر از 20 سال يا بالاتر از 50 سال
• زخم اساسي
• سابقه سرطان (بخوانيد: تشخيص سريع سرطان با اين روش) يا عفونت 
• درد در شب بدتر است
• تغيير در كنترل روده يا مثانه
• استفاده از داروهاي وريدي
• كمبود يا ضعف عصبي پيشرونده

بيماران مبتلا به ديسك كمري معمولا بين 20 تا 50 سالگي از كمر درد مزمن شكايت مي كنند. 

• درد اغلب با نشستن يا خم شدن به جلو بدتر مي شود. حساسيت موضعي در پشت كمر وجود دارد. درد پايدار است و بيش از شش هفته طول مي كشد.
• مردان و زنان به يك اندازه تحت تاثير قرار مي گيرند.
• علائم بيماري ديسك كمر با تغييرات دژنراتيو در روند اختلال ديسك داخلي تا بيماري ديسك دژنراتيو به بي ثباتي سگمنت، بدتر مي شود.
• با اختلال ديسك داخلي، درد كمر و پشت در طول چند ماه افزايش مي يابند. درد با حركت بدتر مي شود.
• هنگامي كه اين بيماري پيشرفت مي كند، بيماري ديسك دژنراتيو در كمر و پشت باسن و ران وجود دارد.
• افراد مبتلا به بي ثباتي سگمنت درد شديد اندام تحتاني را تجربه مي كنند. اين درد با حركت و پياده روي افزايش مي يابد.
• ادامه مطلب در لينك زير

• علت ديسك كمر+ علائم و درمان آن

يكي ديگر از بيماري هاي خودايمني كه بسياري از افراد را درگير كرده است، بيماري لوپوس است. شايد مهمترين و آشكار ترين علامت آن، ضايعات پوستي و درد مفاصل است. اغلب تشخيص لوپوس بدون علامت دشوار است. لوپوس به علت هاي مختلفي ميتواند بروز كند و داراي درمان هاي متنوعي است. در ابن مقاله مروري كامل بر بيماري لوپوس خواهيم داشت:

بيماري لوپوس چيست؟

شايعترين علائم لوپوس

علت بيماري لوپوس چيست؟

چه عواملي خطر ابتلا به لوپوس را افزايش مي دهد؟

عوارض لوپوس چيست؟

بيماري لوپوس چگونه تشخيص داده ميشود؟

بيماري لوپوس را چگونه درمان كنيم؟

بيماري لوپوس چيست؟

- لوپوس يك بيماري التهابي مزمن است كه وقتي سيستم ايمني بدن شما به بافت ها و اندام هاي خود حمله مي كند، رخ مي دهد. التهاب ناشي از لوپوس مي تواند بر بسياري از سيستم هاي مختلف بدن تاثير بگذارد - از جمله مفاصل، پوست، كليه ها، سلول هاي خوني، مغز، قلب و ريه ها. لوپوس به سختي تشخيص داده مي شود زيرا علائم و نشانه هاي آن اغلب مشابه بيماري هاي ديگر است. بيشتر علائم لوپوس - بثورات صورت كه شبيه بال هاي پروانه اي است در هر دو گونه رخ مي دهد - در بسياري موارد ديده مي شود اما در همه موارد اتفاق نمي افتد.

- برخي افراد با تمايل به ايجاد لوپوس متولد مي شوند كه ممكن است به علت عفونت، داروهاي خاص يا حتي نور خورشيد ايجاد شود. در حالي كه هيچ درماني براي لوپوس وجود ندارد، درمان مي تواند به كنترل علائم كمك كند.
دو مورد از لوپوس كاملا مشابه نيست. علائم و نشانه ها ممكن است به طور ناگهاني يا به آرامي، خفيف يا شديد باشند و ممكن است دائمي يا موقتي باشند. 

ادامه در مطلب:

بيماري لوپوس چيست و درمان آن

نكات و تمريناتي براي تقويت حافظه 

مغز انسان داراي توانايي شگفت آوري براي انطباق و تغيير است - حتي در سن بالا. اين توانايي به نام neuroplasticity شناخته شده است. با تحريك درست، مغز مي تواند مسيرهاي عصبي جديد ايجاد كند، ارتباطات موجود را تغيير دهد، و با تغييرات هماهنگ شود و واكنش نشان دهد.

توانايي باور نكردني مغز براي تغيير شكل خود، درست زماني كه به يادگيري و حافظه مي رسد، صادق است. شما مي توانيد قدرت طبيعي نوروپلاستي را براي افزايش توانايي هاي شناختي خود افزايش دهيد، توانايي خود را براي يادگيري اطلاعات جديد افزايش دهيد و حافظه خود را در هر سني بهبود دهيد. اين 9 گام  راهنمايي مي تواند به شما نشان دهد چگونه حافظه خود را تقويت كنيد:

1. مغز خود را تمرين دهيد
2. تمرينات فيزيكي را از دست ندهيد
3. Zs خود را دريافت كنيد
4. براي دوستان وقت بگذاريد
5. استرس را تحت كنترل داشته باشيد
6. بخنديد
7. رژيم غذايي تقويت كننده مغز بخوريد
8. مشكلات بهداشتي را شناسايي و درمان كنيد. 
9. اقدامات عملي براي حمايت از يادگيري و حافظه انجام دهيد

راه هاي تقويت حافظه: 9 گام اساسي در هر سني

گام اول: براي تقويت حافظه مغز خود را تمرين دهيد:

در زماني كه به بزرگسالي رسيده ايد، مغز شما ميليون ها مسير عصبي را توسعه داده است كه به شما كمك مي كند تا سريعا اطلاعات خود را فراخواني كنيد، مشكلات خود را حل كنيد و كارهاي آشنا را با حداقل تلاش ذهني انجام دهيد. 
حافظه، مانند قدرت عضلاني، مستلزم آن است كه "از آن استفاده كنيد يا آن را از دست بدهيد." هرچه بيشتر مغزتان را به كار ببنديد، بهتر اطلاعات را پردازش مي كند و به ياد مي آورد. اما همه فعاليت ها برابر نيستند. بهترين تمرينات مغز، توقف روال معمول و توسعه مسيرهاي جديد مغز است.

چهار عنصر اصلي تقويت كننده فعاليت مغزي 

• چيزي جديد به شما بياموزد. اگر چيزي است كه در آن خوب هستيد، تمرين خوبي براي مغز نيست. فعاليت بايد چيزي غير عادي و خارج از منطقه راحتي شما باشد. براي تقويت مغز، بايد ياد بگيريد و مهارت هاي جديد را توسعه دهيد.
• چالش برانگيز باشد. بهترين فعاليت هاي تقويت كننده مغز، توجه كامل و نزديك شما را مورد توجه قرار مي دهد. اگر فعاليت در يك نقطه چالش برانگيز باشد كافي نيست. فعاليت بايد چيزي باشد كه نياز به تلاش رواني دارد. به عنوان مثال، يادگيري يك قطعه جديد موسيقي. اجراي قطعه اي دشوار كه قبلا حفظ كرده ايد، جزء اين دسته به حساب نمي آيد.
• مهارتي كه مي توانيد انجام دهيد. به دنبال فعاليت هايي باشيد كه به شما امكان مي دهد تا در يك سطح آسان شروع كنيد و مهارت خود را بهبود ببخشيد. هنگامي كه در يك سطح احساس راحتي مي كنيد، بدان معني است كه زمان براي مقابله با سطح بعدي رسيده است.
• پاداش. پاداش فرايند يادگيري مغز را پشتيباني مي كند. هر چقدر علاقه شما بيشتر باشد بيشتر درگير فعاليت مي شويد احتمال ادامه آن بيشتر خواهد بود و مزايايي كه تجربه مي كنيد بيشتر مي شود. بنابراين فعاليت هايي را انتخاب كنيد كه در عين حال به چالش كشيدن، هنوز لذت بخش و رضايت بخش هستند.

به چيز جديدي فكر كنيد كه هميشه مي خواستيد امتحان كنيد، مانند يادگيري نواختن گيتار، ساختن سفال، پياده روي، بازي شطرنج، فرانسوي حرف زدن، رقص تانگو يا بازي گلف. هر يك از اين فعاليت ها مي تواند به بهبود حافظه شما كمك كند.

برنامه هاي آموزشي مغز 

برنامه هاي آموزش مغز و برنامه هاي آنلاين باعث افزايش حافظه، حل مسئله، توجه و حتي IQ مي شوند. اما آيا واقعا كار مي كنند؟ در حاليكه اين برنامه هاي آموزشي مغز منجر به بهبود كوتاه مدت در هر كار يا بازي خاصي مي شود اما به تقويت يا بهبود كلي هوش، حافظه و ديگر توانايي هاي شناختي كمك نمي كنند.

گام دوم: براي تقويت حافظه، تمرينات فيزيكي را از دست ندهيد

در حالي كه ورزش ذهني براي سلامت مغز مهم است، اين بدان معنا نيست كه شما هرگز نيازي به عرق كردن نداريد. ورزش هاي فيزيكي به مغز شما كمك مي كند تا تيز بماند. اين باعث افزايش اكسيژن به مغز مي شود و خطر اختلالاتي را كه منجر به از دست رفتن حافظه مي شود، كاهش مي دهد، مانند ديابت و بيماري هاي قلبي عروقي. ورزش همچنين تاثيرات مواد شيميايي مفيد مغز را افزايش مي دهد و هورمون استرس را كاهش مي دهد. شايد مهمتر از همه، ورزش با افزايش فاكتورهاي رشد و تحريك ارتباطات عصبي جديد نقش مهمي در نوروپلاستي دارد.

ادامه مطلب:

راه هاي تقويت حافظه، 9 گام اساسي

درباره قرص وياگرا بيشتر بدانيد:

وياگرا داروي تجويزي است كه در درمان اختلال نعوظ و ناتواني جنسي در مردان استفاده مي شود. اين دارو با افزايش جريان خون به آلت تناسلي به نعوظ در هنگام تحريكي جنسي كمك مي كند. ماده فعال در وياگرا سيلدنافيل است و دوز آن از 25 تا 100 ميليگرم در هر قرص متغير است.وياگرا در ژوئن 2013 اعتبار خود را در انگلستان از دست داد و در حال حاضر به طور قانوني در بريتانيا تحت نام سيلدنافيل موجود است. سيلدنافيل گاهي اوقات به عنوان وياگرا عمومي يا سيلدنافيل عمومي شناخته مي شود. وياگرا نام تجاري قرص و سيلدنافيل نام پزشكي قرص است. وياگرا - قرص آبي رنگ شناخته شده در سراسر جهان - درسال 1998درمان اختلال نعوظ را تغيير داد. عوارض جانبي نسبتا كم، سهولت استفاده و اثربخشي آن باعث محبوبيت دارو شد.

قرص وياگرا يا سيلدنافيل چگونه كار ميكند؟

ماده فعال در وياگر ا (سيلدنافيل)، سيلدنافيل سيترات است كه به عنوان يك مهاركننده PDE5 شناخته شده است. وياگرا (سيلدنافيل) آنزيمي را مهار مي كند كه جريان خون در آلت تناسلي را تنظيم مي كند. مهاركننده هاي PDE5 روند طبيعي انزال را افزايش مي دهند و جريان خون را به آلت تناسلي در شرايط تحريك جنسي افزايش مي دهد. وياگرا براي رسيدن به نعوظ كمك مي كند، اما به تحريك طبيعي متكي است. اين، و ديگر مهاركننده هاي PDE5 ، در هنگامي كه نعوظ اتفاق نمي افتد از روابط جنسي پشتيباني مي كند.

چرا مردان مشكل نعوظ دارند؟

بسياري از عوامل ميتوانند به ناتواني جنسي كمك كنند (اختلال نعوظ). انتخاب شيوه زندگي، مانند مصرف مشروب به مقدار زياد، سيگار كشيدن، مصرف مواد مخدر غير قانوني و همچنين چاقي و استرس، مي تواند بر روي نعوظ تأثير بگذارد. اختلال نعوظ همچنين مي تواند نشانه اي از مشكلات بهداشتي اصلي مانند آترواسكلروز، بيماري قلبي و ديابت باشد. مردان مبتلا به اختلال نعوظ بايد به پزشك خود اطلاع دهند و آزمايشاتي انجام دهند.

چرا وياگرا (سيلدنافيل)؟

قرص وياگرا دارو شناخته شده اي است كه كاربرد گسترده اي دارد. عوارض جانبي به طور معمول مشكل ساز نيست. وياگرا (سيلدنافيل) به طور معمول 30 تا 60 دقيقه پس از مصرف اثر مي كند و معمولا به مدت 4 ساعت فعال است.
ديگر داروهاي اختلال نعوظ، Cialis، Levitra و Spedra، به روش مشابه با عوارض جانبي مشابه عمل مي كنند. قرص وياگرا اولين دارو در اين گروه بود كه به طور وسيع تجويز مي شد.

آيا قرص وياگرا هر بار اثر مي كند؟

زمان هايي وجود دارد كه قرص وياگراعمل نمي كنند و ممكن است دليل اصلي اختلال نعوظ را بهبود ندهند. نعوظ مناسب به موارد زير نياز دارد:

• تامين خون مناسب
• بر انگيختگي
•  سيستم عصبي سالم

اگر اختلال نعوظ ناشي از آسيب يا عمل جراحي ستون فقرات باشد، ممكن است اعصاب آسيب ديده باشند. در اين مورد، وياگرا ممكن است كمي كمك كنند، اما ساير اقدامات از جمله تزريق و يا كمكهاي ديگر نيز مورد نياز است.
علل ديگر اختلال نعوظ ممكن است به غير از قرص ها نياز به درمان ويژه اي داشته باشند. برخي از مردان كه اختلال نعوظشان علل روحي دارد، ممكن است به مشاوره نياز داشته باشند. پزشك هميشه بايد مطلع شود.

ساير داروهاي جايگزين وياگرا

 سياليس، لويترا و اسپدرا، داروهاي خوراكي جايگزين براي اختلال نعوظ هستند.

طريقه مصرف قرص سيلدنافيل 100 

- اولين دوز وياگرا يك قرص 50 ميلي گرمي است. اگر اين دوز قرص موثر باشد، ممكن است دوزهاي بعدي به قرص 25 ميلي گرم كاهش يابد. اگر قرص 50 ميلي گرم موثر نباشد يا مدت زمان فعاليت آن كمتر از 4 ساعت باشد، دوز را مي توان تا قرص 100 ميلي گرم افزايش داد.

- درمان بايد چند بار تكرار شود تا مشخص شود آيا وياگرا (سيلدنافيل) عمل مي كند و دوز قرص مشخص شود يا به قرص ED ديگري تغيير كند. مصرف قرص يك يا دو ساعت قبل از برانگيختگي مناسب است. بر انگيختگي براي درمان ضروري است. بدون آن مصرف قرص هيچ فايده اي ندارد و اثر قرص به سادگي پس از 4 ساعت از بين خواهد رفت. پس مهم است كه بدانيم مصرف قرص وياگرا به تنهايي باعث نعوظ نخواهد شد. وياگرا بايد در تركيب با برخي از اشكال تحريك جنسي (بصري، لمسي يا غيره) براي نعوظ استفاده شود.

دوزهاي مصرفي قرص وياگرا

وياگرا : 25 ميليگرم

زماني كه دوز شروع 50 ميليگرم بسيار موثر باشد، كاهش دوز به 25 ميليگرم توصيه مي شود.

وياگرا: 50 ميليگرم

شروع قرص براي اكثر مرداني كه براي اولين بار وياگرا مصرف مي كنند با اين دوز توصيه مي شود.

وياگرا 100 ميليگرم

دوز بالا براي زماني كه 50 ميليگرم كافي نيست، يا تاثير آن كمتر از 4 ساعت طول مي كشد.

- قرص وياگرا گاهي اوقات براي اهداف تفريحي به جاي درماني استفاده مي شود. اگر وياگرا / سيلدنافيل به اين صورت مصرف شود، به خصوص در تركيب با داروهاي بدون نسخه، خطر افزايش عوارض جانبي قابل توجهي وجود دارد كه برخي از آنها ممكن است جدي باشد.

عوارض قرص وياگرا

- وياگرا در بسياري از مردان عوارض جانبي ندارد.

- بيش از 1٪ از مرداني كه وياگرا / سيلدنافيل مصرف مي كنند، متوجه تغيير رنگ و يا رنگ زرد در بينايي خود مي شوند. اين به خودي خود علت نگراني نيست و معمولا با فعاليت عادي تداخل ندارد و پس از چند ساعت از بين مي رود.

- عوارض جانبي ناخواسته در مطالعات باليني، سردرد، سوزش، اختلال نعوظ، اختلالات بينايي، احتقان بيني، سرگيجه و اعوجاج رنگ بصري بوده است.

- در موارد نادر عوارض جانبي جدي، مردان بايد به دنبال مشاوره فوري پزشكي باشند. اين علائم عبارتند از درد قفسه سينه (احتمالا قلب)، از دست دادن بينايي و نعوظ طولاني و دردناك.

- براي اجتناب از عوارض جانبي منفي، از دستورالعملهاي پزشكي تجويز شده توسط پزشك خود پيروي كنيد و از دوز توصيه شده تجاوز نكنيد.

نعوظ دردناك طولاني مدت

در موارد بسيار نادر، هنگامي كه وياگرا همراه با ساير داروها يا مواد مخدر غيرقانوني مصرف مي شود، بيماري به نام پريپيسم ايجاد مي كند. پريپيسم نامي براي نعوظ دردناك است كه طولاني تر از 4 ساعت است. اين بيماري جدي مي تواند دردناك باشد و منجر به آسيب طولاني مدت به آلت تناسلي مي شود. اگر نعوظي داريد كه دردناك است يا طولاني تر از 4 ساعت طول مي كشد، بايد فوري به پزشك مراجعه كنيد.

چه زماني نبايد قرص وياگرا مصرف كرد؟

در طي فرايند ارزيابي دكتر فاكس مردان بايد يك پرسشنامه ناتواني را براي تعيين اينكه آيا قرص مناسب است يا خير پر كنند. در صورت وجود مشكلات زير مردان نبايد قرص وياگرا را بدون مشورت با پزشك مصرف كنند:

•  فشار خون پايين يا بالا( مروري كامل بر فشار خون)
•  آلرژي يا واكنش به درمان ED 
• حمله قلبي (در عرض 6 هفته گذشته) يا رنج بردن از آنژين (درد قلب) و يا هر نوع بيماري قلبي 
• سابقه سكته مغزي يا ميني سكته مغزي (حمله ايسكميك گذرا)
•  سابقه مشكلات بينايي ناشي از مشكلات گردش خون
• سابقه بيماري هاي عدم تكامل چشم در خانواده 
• بيماري كليوي يا كبدي
•  بيماريPeyronie  - ناهنجاري آلت تناسلي
•  لوسمي، مولتيپل ميلوما يا بيماري سلول داسي شكل
•  اختلالات خونريزي (مانند هموفيلي)
•  زخم معده فعال

چه فاكتورهايي بر مدت زمان اثربخشي وياگرا تاثير مي گذارند؟

اثربخشي وياگرا به عوامل زير بستگي دارد:

سن:

مردان بالاي 65 سال متوجه خواهند شد كه قرص در بدن آن ها به مدت طولاني تري باقي مي ماند زيرا سيستم متابوليك بدن با كاهش سن آهسته مي شود. اساسا اين به اين معني است كه اثرات وياگرا با افزايش سن طولانيتر خواهد شد.

رژيم غذايي:

يك وعده غذايي با مقدار زياد چربي قبل از مصرف قرص وياگرا باعث به تاخير افتادن اثربخشي آن مي شود زيرا بدن شما بر روي هضم غذا كار خواهد كرد. مصرف آن با معده خالي، باعث تاثير سريع تر قرص مي شود.

 الكل:

نوشيدن جريان خون را به آلت تناسلي كاهش مي دهد و باعث دشوار شدن نعوظ مي شود. يك ليوان شراب يا آبجو خوب است، اما بيش از 2 واحد الكل خطر عوارض جانبي منفي را افزايش مي دهد و باعث مي شود تا نعوظ بسيار دشوار شود.

 دوز دارو:

وياگرا در دوزهاي بين 25 تا 100 ميليگرم موجود است. به عنوان يك قاعده كلي: هر چقدر دوز بالاتر باشد، اثرات مؤثرتر و طولاني مدت خواهد بود، اما پزشك دوز مناسب وضعيت شما را تجويز مي كند.

سلامتي:

اگر مشكلات كبدي يا كليوي داريد، اثرات وياگرا بيشتر طول مي كشد. زيرا قرص به زمان بيشتري براي تجزيه شدن نياز دارد. بنابراين اگر بيماري خاصي داريد بايد به پزشك بگوييد.

تعاملات دارويي:

بعضي از داروها مي توانند بر مدت زمان تاثيرگذاري وياگرا تاثير بگذارند. اين داروها نظير آنتي بيوتيك ريفامپيسين (براي درمان سل) مي باشند. هميشه در مورد سابقه پزشكي كامل خود و قرص هايي كه مصرف ميكنيد به پزشك اطلاع دهيد. در اين صورت پزشك مي تواند قرص مناسب شما را تجويز كند.

تهيه و تنظيم: گروه سلامت اوما

منبع: قرص وياگرا (سيلدنافيل)

قرص اسپيرونولاكتون چيست؟

- قرص اسپيرونولاكتون ( قرص Spironolactone ) يك ديورتيك ضعيف پتاسيم (قرص آب) است كه مانع از جذب بيش از حد سديم و كاهش سطح پتاسيم مي شود. قرص اسپيرونولاكتون براي تشخيص يا درمان بيماري كه در آن آلدوسترون به مقدار بيش از حد در بدن وجود دارد استفاده مي شود. آلدوسترون يك هورمون توليد شده توسط غدد آدرنال است كه نمك و آب بدن شما را تنظيم مي كند.

- قرص اسپيررونولاكتون همچنين در افرادي كه داراي نارسايي احتقاني قلب، سيروز كبد يا اختلال كليوي به نام سندرم نفروتيك هستند، استفاده مي شود. اين دارو همچنين براي درمان يا پيشگيري از هيپوكالمي (سطح پتاسيم كم خون)  و ادم استفاده مي شود.

اطلاعات مهم در خصوص قرص اسپيرونولاكتون

- اگر بيماري كليوي داريد، مقدار پتاسيم در خون شما بالا است، بيماري آديسون (اختلال غدد آدرنال) داريد، قادر به ادرار كردن نيستيد يا اگر اپروئون استفاده مي كنيد، نبايد از اسپرينولاكتون استفاده كنيد.

- در مطالعات حيواني، اسپرينولاكتون نوع خاصي از سرطان يا تومور را ايجاد مي كند. معلوم نيست اين اثرات در انسان نيز ديده مي شود يا خير. در مورد خطرات قرص از پزشك خود سوال كنيد.

قبل از مصرف قرص اسپيرونولاكتون

اگر به اين قرص حساسيت داريد يا موارد زير وجود دارد نبايد از اسپرورونولاكتون استفاده كنيد:

• بيماري كليوي، قادر به ادرار نيستيد؛
• بيماري آديسون (اختلال غدد آدرنال)؛
• سطح بالايي از پتاسيم در خون (هيپوكالمي)؛ يا
• اگر از پروپرانول استفاده مي كنيد.

براي اطمينان از اينكه سپيرونولاكتون براي شما مناسب است، اگر موارد زير را داريد، به پزشك خود بگوييد:

• بيماري كبد؛
• بيماري قلبي؛
• عدم تعادل الكتروليتي (مانند سطح پايين منيزيم در خون شما)؛ يا
• اگر داروهاي ضد التهابي غير استروييدي، كلستيآمين، هپارين، ليتيوم، قلب يا فشار خون، مكمل پتاسيم، داروهاي استروئيدي يا ديورتيك ديگر مصرف مي كنيد.

- در مطالعات حيواني، قرص اسپيرونولاكتون نوع خاصي از تومورها را ايجاد كرد كه بعضي از آنها سرطاني بودند. با اين حال، دوزهاي بسيار بالا در مطالعات حيواني استفاده مي شود. مشخص نيست آيا اين اثرات در انسان نيز ديده مي شود يا خير. در خصوص خطرات قرص از پزشك خود سوال كنيد.

- معلوم نيست آيا قرص اسپرينولاكتون به جنين آسيب مي رساند يا خير. در صورتي كه باردار هستيد يا مي خواهيد باردار شويد قبل از مصرف اين دارو با پزشك خود صحبت كنيد.

- قرص اسپرينولاكتون مي تواند به شير مادر منتقل شود و ممكن است به نوزاد شيرخوار آسيب برساند. هنگام استفاده از اين دارو نبايد به نوزاد شير بدهيد.

نحوه مصرف قرص اسپيرونولاكتون

- اسپيرولولاكتون را دقيقا مطابق با تجويز پزشك مصرف كنيد. تمام دستورالعملهاي نوشته شده بر روي برچسب را دنبال كنيد. اين دارو را در مقادير بيشتر يا كمتر يا مدت زمان طولاني تر از زمان توصيه شده مصرف نكنيد.

- در حين استفاده از اسپرينولاكتون، ممكن است نياز به آزمايشهاي خون مكرر داشته باشيد.

- اين دارو مي تواند نتايج غير معمولي را با آزمايش هاي پزشكي خاص ايجاد كند. به هر دكتري كه مراجعه مي كنيد بگوييد از قرص اسپيرونولاكتون استفاده مي كنيد.

- اگر به جراحي نياز داريد، قبل از جراحي به جراح بگوييد كه قرص اسپرينولاكتون استفاده مي كنيد. ممكن است لازم باشد به مدت كوتاهي مصرف دارو را متوقف كنيد.

- اگر فشار خون بالا داريد، از اين دارو استفاده كنيد حتي اگر احساس خوبي داريد. فشار خون بالا اغلب بدون علامت است. ممكن است لازم باشد از داروهاي فشار خون براي بقيه زندگي خود استفاده كنيد.

- قرص را در دماي اتاق دور از گرما، نور و رطوبت نگه داريد.

چه اتفاقي مي افتد اگر يك وعده ازقرص اسپيرونولاكتون را فراموش كردم؟

بلافاصله قرص فراموش شده را بخوريد. اگر زمان وعده بعدي قرص است قرص قبلي را نخوريد. داروي اضافي براي جبران قرص فراموش شده مصرف نكنيد.

اگر بيش از حد قرص اسپيرونولاكتون مصرف كنم چه اتفاقي مي افتد؟

به اورژانس مراجعه كنيد.

در هنگام مصرف قرص اسپيرونولاكتون چه چيزهايي نبايد مصرف كنم؟

نوشيدن الكل مي تواند برخي از عوارض جانبي اسپيرونولاكتون را افزايش دهد.
از جايگزين هاي نمكي يا محصولات لبني كم سديم حاوي پتاسيم استفاده نكنيد. اين محصولات مي توانند باعث افزايش سطح پتاسيم شما در هنگام مصرف اسپرينولاكتون شوند.
اجتناب از رژيم غذايي با نمك زياد. نمك زياد بدن باعث حفظ آب در بدن مي شود، كه ممكن است اثر بخشي اين دارو را كاهش دهد.
اسپيرنولاكتون ممكن است تفكر يا واكنش شما را مختل كند. اگر رانندگي مي كنيد مراقب باشيد.
در هنگام تمرين و در هواي گرم، مراقب باشيد گرمازده نشويد. دستورالعمل هاي پزشك را در مورد نوع و مقدار مايعات دنبال كنيد. در بعضي موارد، نوشيدن بيش از حد مايعات مي تواند به اندازه مصرف نكردن مايعات نامناسب باشد.

عوارض جانبي قرص اسپيرونولاكتون

در صورت وجود هر گونه نشانه اي از واكنش هاي آلرژيك به اسپيرونولاكتون، با اورژانس تماس بگيريد: دشواري تنفس؛ تورم چهره، لبها، زبان يا گلو. اگر علائم زير را داريد استفاده از اسپيرونولاكتون را متوقف كنيد و در صورت لزوم با پزشك خود تماس بگيريد:

• علائم خونريزي معده - مدفوع خوني يا تار، سرفه خوني و يا استفراغ شبيه به قهوه؛
• پتاسيم بالا - ضربان قلب آهسته، ضعف عضلاني يا احساس ضعف
• سديم كم - سرگيجه، ناهماهنگي، توهم، ضعف شديد، از دست دادن هماهنگي، احساس ناپايداري، تشنج، غش، تنفس كم عمق (تنفس ممكن است متوقف شود)؛ يا
• علائم اختلالات الكتروليتي - خشكي دهان، افزايش تشنگي، خواب آلودگي، كمبود انرژي، احساس بيحسي، سردرگمي، تهوع، استفراغ، افزايش ادرار، گرفتگي عضلاني يا ضعف، سرعت ضربان قلب، كم ادرار كردن يا ادرار نكردن عوارض جانبي معمول اسپيرونولاكتون ممكن است شامل موارد زير باشد:
• تهوع، استفراغ، اسهال؛
• تورم پستان يا حساسيت به لمس؛
• سرگيجه، سردرد، خواب آلودگي ملايم.
• گرفتگي عضلات پا؛ يا
• ناتواني جنسي، مشكل داشتن نعوظ.

اين يك ليست كامل از عوارض جانبي نيست و ممكن است عوارض ديگري نيز رخ دهند. براي مشاوره با پزشك خود تماس بگيريد. 

اطلاعات دوز مصرفي قرص اسپيرونولاكتون

• دوز بزرگسالان معمولي براي ورم:

25 تا 200 ميلي گرم در روز به صورت خوراكي در 1 يا 2 قسمت.

• مصرف روزانه بزرگسالان براي فشار خون بالا:

25 تا 200 ميلي گرم در روز به صورت خوراكي در 1 يا 2 قسمت.

• دوز بزرگسالان معمولي براي هيپوكالمي:

25 تا 200 ميلي گرم در روز به صورت خوراكي در 1 يا 2 قسمت.

• دوز بزرگسالان براي تشخيص اوليه هيپرآلبسترونيزم:

100 تا 400 ميلي گرم در روز به صورت خوراكي در 1 يا 2 قسمت.

• مصرف بالغ بزرگسالان براي هيرسوتيسم:

50 تا 200 ميلي گرم در روز به صورت خوراكي در 1 يا 2 قسمت.

• مصرف روزانه بزرگسالان براي نارسايي احتقاني قلب:

25 ميلي گرم در روز به صورت خوراكي. افزايش يا كاهش بر اساس پاسخ و شواهد هيپوكالمي.

• دوز بزرگسالان معمول براي هيپرآلبسترونيزم اوليه:

دوز اوليه: 100 ميلي گرم خوراكي يكبار در روز. اين دوز ممكن است به دو دوز روزانه تقسيم شود و هر دو تا سه روز به مقدار حداكثر توصيه شده در كل روز 400 ميليگرم افزايش يابد. توصيه مي شود كه دوز براي كاهش دفع سديم، فشار خون بالا، ضعف، هيپوكالمي و هر گونه علائم يا نشانه هاي هيپرگالدسترونيزم اوليه در اين بيمار تثبيت شود.
اگر بيمار مبتلا به آدنوم يا كارسينوم آدرنال باشد، بايد در هنگام انتظار عمل جراحي، حداقل دوز مصرفي اسپرينولاكتون بايد مصرف شود. با اين حال، هيپرپلازي آدرنال به طور معمول به جراحي پاسخ نمي دهد و درمان اسپيرونولاكتون مزمن توصيه مي شود.
بيماران مبتلا به هيپرپلازي آدرنال اغلب نياز به درمان ضد فشار خون ديگر براي كنترل پرفشاري خون مرتبط با آن دارند.

• مصرف روزانه كودكان با فشار خون بالا:

نوزادان: 1 تا 3 ميلي گرم بر كيلوگرم در روز به صورت خوراكي هر 12 تا 24 ساعت.
كودكان: از 1.5 تا 3.3 ميلي گرم بر كيلوگرم در روز و يا 60 ميلي گرم در متر مربع در روز به صورت خوراكي در دوزهاي تقسيم شده هر 6 تا 12 ساعت بدون تجاوز به 100 ميلي گرم در روز.

• دوز معمول براي تشخيص عمومي هيپرآلبسترونيزم اوليه در كودكان:    

كودكان: 100 تا 400 ميلي گرم در متر مربع در روز به صورت خوراكي در 2 وعده.

چه داروهاي ديگري بر قرص اسپيرونولاكتون تاثير مي گذارد؟

مصرف اين دارو با ساير داروهايي كه سبب سرگيجه يا كاهش فشار خون مي شود، مي تواند اين اثرات را بدتر كند. قبل از مصرف اس***لاكتون با داروي ضد درد، آرامش عضله يا دارو براي اضطراب يا تشنج، با پزشك خود مشورت كنيد.
ساير داروها ممكن است با اسپيرونولاكتون تداخل داشته باشند، از جمله داروهاي تجويزي و بدون نسخه، ويتامين ها و محصولات گياهي. در خصوص قرص هايي كه مصرف مي كنيد با پزشك خود صحبت كنيد.

تداخلات قرص اسپيرونولاكتون

هميشه در مورد هر گونه داروي غير قانوني و قانوني، مكمل ها و داروهاي گياهي كه مصرف مي كنيد، به پزشك خود اطلاع دهيد.
قرص اسپيرونولاكتون مي تواند با قرص هاي زير تداخل داشته باشد و تاثير منفي ايجاد كند:

• ليتيوم (اسكاليت، ليتوبي)
• مهار كننده هاي ACE، مانند بنازپريل 
• مسدود كننده هاي گيرنده آنژيوتانسين II، مانند آسيلسارتان (ادربري)
• ديگوكسين (لانوكين)
• كلستيآمينين (Questran، Cholybar)
• استروئيدها مانند پردنيزون
• ايبوپروفن و ساير داروهاي ضد التهابي غير استروئيدي 
• آنتاگونيست هاي گيرنده آلدوسترون
• هپارين 
• شل كننده عضله اسكلتي، از جمله سيكلوبنزاپرين 
• ديورتيك هاي ديگر، مانند آميلوريد 
• نوراپي نفرين
• مكمل پتاسيم

قرص اسپيرونولاكتون و الكل

در هنگام مصرف اسپيرونولاكتون، مصرف الكل، مواد مخدر يا باربيتورات ها (آرام بخش) مي تواند باعث سرگيجه، يا خفگي شود. 
بنابراين، هنگام مصرف اسپيرونولاكتون، بهتر است از مصرف الكل جلوگيري شود.

تهيه و تنظيم: گروه سلامت اوما

منبع: قرص اسپيرونولاكتون و نحوه مصرف آن

قرص متفورمين چيست؟

متفورمين يك دارو ديابتي ( علائم و درمان ديابت نوع 1 و ديابت نوع 2 چگونه است) خوراكي است كه به كنترل قند خون كمك مي كند. متفورمين براي بهبود كنترل قند خون ( قند خون نرمال چند است؟) افراد مبتلا به ديابت نوع 2 مورد استفاده قرار مي گيرد. گاهي اوقات در تركيب با انسولين يا داروهاي ديگر استفاده مي شود، اما اين دارو براي درمان ديابت نوع 1 نيست.متفورمين همچنين ممكن است براي اهدافي كه در اينجا نوشته شده است نيز استفاده شود.

اطلاعات مهم در خصوص متفورمين

 - اگر در معرض بيماري شديد كليوي ( براي عفونت كليه چي بخوريم؟) هستيد و متابوليسم ديابتي داريد، از متفورمين استفاده نكنيد (براي درمان با انسولين با پزشك خود مشورت كنيد).

-  اگر نياز به هر نوع اشعه ايكس يا سي تي اسكن با استفاده از رنگي كه در رگهاي خود تزريق مي كنيد، داريد بايد به طور موقت متفورمين را متوقف كنيد.

- اين دارو ممكن است يك بيماري جدي به نام اسيدوز لاكتيك ايجاد كند. اگر علائم خفيفي از قبيل: درد عضلاني يا ضعف، احساس بيحسي يا سردي در بازوها و پاها، مشكل تنفس، درد معده، تهوع با استفراغ، ضربان قلب آهسته يا ناگهاني، سرگيجه يا احساس ضعف يا خستگي داريد به اورژانس مراجعه كنيد.

قبل از مصرف قرص متفورمين به چه نكاتي توجه كنيم؟

اگر نسبت به قرص متفورمين حساسيت داريد يا مشكلات زير را داريد نبايد از متفورمين استفاده كنيد:

• بيماري كليوي شديد؛ يا
• اگر در وضعيت كتواسيدوز ديابتي هستيد (از پزشك خود براي درمان انسولين بپرسيد).
• اگر نياز به هر نوع اشعه ايكس يا سي تي اسكن با استفاده از رنگي كه در رگهاي خود تزريق مي كنيد، داريد بايد به طور موقت متفورمين را متوقف كنيد.

براي اطمينان از اينكه متفورمين براي شما مناسب است، درصورت وجود مشكلات زير به پزشك خود بگوييد:

•  بيماري كليوي؛
• بيماري كبد؛
• سابقه بيماري قلبي يا حمله قلبي؛
• اگر اخيرا كلرپروپاميد مصرف كرده ايد؛ يا

- اگر شما بيش از 80 سال داريد و اخيرا عملكرد كليه خود را بررسي كرده ايد. برخي از افراد مبتلا به متفورمين دچار يك بيماري جدي به نام اسيدوز لاكتيك مي شوند. اگر بيماري كبد يا كليه، نارسايي احتقاني قلب و عفونت شديد داريد يا آب بدنتان كم شده است، يا اگر مقدار زيادي الكل مصرف كنيد احتمال بيماري اسيدوز لاكتيك افزايش مي يابد. با پزشك خود در مورد احتمال خطر صحبت كنيد.

- معلوم نيست آيا اين دارو به جنين آسيب مي رساند يا خير. اگر در هنگام استفاده از اين دارو باردار شديد به پزشك خود بگوييد.

- مشخص نيست آيا متفورمين به شير مادر منتقل مي شود يا به نوزاد شيرخوار آسيب مي رساند يا خير. اما بهتر است هنگام استفاده از اين دارو به نوزاد شير ندهيد. متفورمين را نبايد به كودك زير سن 10 سال بدهيد. 

نحوه مصرف قرص متفورمين چگونه است؟

1. مصرف متفورمين بايد دقيقا طبق تجويز پزشك شما انجام شود. پزشك ممكن است گاهي اوقات دوز دارو را تغيير دهد تا مطمئن شود بهترين نتيجه را دريافت مي كند. از اين دارو بيشتر يا كمتر از مقدار توصيه شده مصرف نكنيد.
2. متفورمين را با وعده غذايي بخوريد، مگر اينكه پزشك شما به غير اين به شما گفته باشد. برخي از اشكال متفورمين تنها يك بار در روز با شام مصرف مي شود. 
3. قرص را نجويد و خرد نكنيد. كل آن را قورت بدهيد.
4. قند خون شما بايد به طور مرتب بررسي شود. ممكن است نياز به آزمايش هاي خون ديگر در مطب دكتر داشته باشيد.
5. قند خون پايين (هيپوگليسمي) مي تواند براي افراد مبتلا به ديابت اتفاق بيفتد. علائم عبارتند از سردرد، گرسنگي، عرق كردن، سردرگمي، تحريك پذيري، سرگيجه يا احساس لرزش. اگر قند خون شما مي افتد، هميشه منبعي از قند با خود همراه داشته باشيد. منابع قند عبارتند از: آب ميوه، آبنبات سفت، كراكر، كشمش و نوشابه هاي غيررژيمي. اطمينان حاصل كنيد كه خانواده و دوستان نزديك شما مي دانند در شرايط اضطراري چه كاري بايد انجام دهند.
6. اگر داراي هيپوگليسمي شديد هستيد و نمي توانيد بخوريد يا بنوشيد، از تزريق گلوكاگون استفاده كنيد. پزشك مي تواند كيت تزريقي اضطراري گلوكاگون را تجويز كند و به شما مي گويد كه چگونه از آن استفاده كنيد.
7. قند خون خود را با دقت در طول زمان استرس، مسافرت، بيماري، جراحي يا مشكلات اورژانسي، ورزش شديد، يا اگر مشروب بخوريد يا غذا نمي خوريد، بررسي كنيد. اين چيزها مي تواند سطح گلوكز شما را تحت تاثير قرار دهد و نيازهاي دوزيتان نيز ممكن است تغيير كند. دوز دارو يا برنامه را بدون مشاوره دكتر خود تغيير ندهيد.
8. متفورمين تنها بخشي از يك برنامه كامل درمان است كه ممكن است شامل رژيم غذايي، ورزش، كنترل وزن و مراقبت ويژه پزشكي نيز باشد. به دستورالعمل هاي دكتر خود به دقت توجه كنيد.
9. در صورت مصرف متفورمين، ممكن است پزشك شما ويتامين B12 نيز تجويز كند. مقدار ويتامين B12 را مطابق آن چه پزشك تجويز كرده است مصرف كنيد.
10. قرص متفورمين را در دماي اتاق به دور از رطوبت، گرما و نور نگهداري كنيد.

عوارض جانبي متفورمين چيست؟

اگر علائم واكنش آلرژيك به قرص متفورمين داريد، با اورژانس تماس بگيريد. علائم واكنش آلرژيك: كهير، تنگي نفس، تورم چهره، لب ها، زبان يا گلو. بعضي از افراد در هنگام مصرف متفورمين، دچار اسيدوز لاكتيك مي شوند. علائم اوليه ممكن است در طول زمان بدتر شود و اين بيماري مي تواند مرگبار باشد. در صورتي كه علائم زير را داشتيد با اورژانس تماس بگيريد:

•  درد عضلاني يا ضعف
• احساس بي حسي و يا سردي در دست و پا؛
• مشكل تنفسي؛
•  احساس سرگيجه، خستگي يا ضعف شديد
• درد معده، تهوع و استفراغ؛ يا
•  ضربان كم يا زياد قلب 

عوارض جانبي متفورمين شامل موارد زير است:

•  تهوع، استفراغ، ناراحتي معده؛ يا
•  اسهال

در اينجا ليست كاملي از عوارض جانبي ذكر نشده است. در خصوص عوارض جانبي با پزشك خود صحبت كنيد. 

چه مقدار قرص متفورمين را مصرف كنم؟

دوز بزرگسالان براي ديابت نوع 2:

اثرات كوتاه مدت آن:

• دوز اوليه: 500 ميلي گرم خوراكي دو بار در روز يا 850 ميلي گرم خوراكي يكبار در روز
• تيتراسيون دوز: افزايش 500 ميلي گرمي در هفته يا 850 ميلي گرم هر 2 هفته 
• دوز نگهدارنده: 2000 ميلي گرم در روز
• حداكثر دوز: 2550 ميلي گرم در روز

نظرات: 2 تا 3 بار در روز با وعده غذايي مصرف كنيد. به آرامي افزايش دهيد تا عوارض جانبي دستگاه گوارش به حداقل برسد. به طور كلي، پاسخ هاي قابل توجهي با دوز كمتر از 1500 ميلي گرم در روز مشاهده نمي شود.

اثرات طولاني مدت دارو:

• دوز اوليه: 500 تا 1000 ميلي گرم خوراكي يكبار در روز
• تثبيت دوز: افزايش 500 ميلي گرم در هفته 
• دوز نگهدارنده: 2000 ميلي گرم در روز
• حداكثر دوز: 2500 ميلي گرم در روز

نظرات: اگر كنترل گليسمي با يكبار مصرف روزانه ميسر نشد، دوزها را تقسيم كنيد. اگر دوزهاي بالاتر لازم باشد، قرص را به محصول انتشار فوري تغيير دهيد.

كاربرد: براي بهبود كنترل گليسمي در بزرگسالان مبتلا به ديابت نوع 2 به عنوان مكمل در رژيم غذايي و ورزش.

دوز ديابت كودكان ( 10 سال يا بيشتر) براي ديابت نوع 2:

اثرات كوتاه مدت دارو:

• دوز اوليه: 500 ميلي گرم خوراكي دو بار در روز
• تثبيت دوز: افزايش 500 ميلي گرم در هفته 
• دوز نگهدارنده: 2000 ميلي گرم در روز
• حداكثر دوز: 2000 ميلي گرم در روز

نظرات: 2 تا 3 بار در روز با وعده غذايي مصرف كنيد. براي به حداقل رساندن عوارض جانبي دستگاه گوارش دوز را به آرامي افزايش دهيد. ايمني و اثربخشي اثرات دراز مدت متفورمين در بيماران كمتر از 18 سال مشخص نشده است.

 كاربرد: براي بهبود كنترل گليسمي در كودكان مبتلا به ديابت نوع 2 به عنوان مكمل در رژيم غذايي و ورزش.

چه داروهايي با متفورمين تداخل دارند؟

به پزشك خود در مورد تمام داروهاي فعلي خود بگوييد، به ويژه:

• ديگوكسين يا
• furosemide

اگر متفورمين را با ساير داروهايي كه مي توانند قند خون را افزايش دهند مصرف كنيد به احتمال زياد دچار هيپرگليسمي (قند خون بالا) مي شويد. اين داروها عبارتند از:

•  فنيتوئين؛
•  قرص هاي ضد بارداري يا قرص هاي درمان جايگزيني هورمون؛
• قرص هاي رژيم غذايي يا داروهاي درمان آسم، سرماخوردگي و يا آلرژي؛
•  ديورتيك يا "قرص آب"؛
• داروهاي قلب يا فشار خون (مروري كامل بر فشار خون)
•  نياسين (Advicor، Niaspan، Niacor، Simcor، Slo-Niacin و ...)؛
•  فنوتيازين ها (Compazine و ...)؛
•  داروهاي استروئيدي (پردنيزون، دگزامتازون و ...)؛ يا
•  داروهاي تيروئيد (Synthroid و ...).

اين ليست كامل نيست و داروهاي ديگري نيز مي توانند اثرات متفورمين را بر قند خون افزايش يا كاهش دهند. به دكتر خودت در مورد تمام داروهايي (مكمل ها، ويتامين ها، محصولات گياهي) كه مصرف مي كنيد اطلاع دهيد.

سوالات رايج درباره قرص متفورمين

اگر يك وعده قرص متفورمين را فراموش كنم چه اتفاقي مي افتد ؟

به محض اين كه به ياد آورديد قرص فراموش شده را بخوريد (دارو را با غذا مصرف كنيد). اگر نوبت به قرص بعدي رسيده است قرص فراموش شده را كنار بگذاريد. هيچ گاه براي جبران قرص فراموش شده، دو قرص با هم نخوريد.

اگر متفورمين بيش از حد مصرف كنم چه اتفاقي مي افتد؟

به اورژانس مراجعه كنيد. مصرف بيش از حد متفورمين باعث اسيدوز لاكتيك مي شود كه ممكن است كشنده باشد.

در صورت مصرف متفورمين چه چيزهايي نبايد بخورم؟

اجتناب از نوشيدن الكل. الكل باعث كاهش قند خون مي شود و خطر ابتلا به اسيدوز لاكتيك را در هنگام مصرف متفورمين افزايش مي دهد.

تهيه و تنظيم: گروه سلامت اوما

منبع: قرص متفورمين براي چيست+نحوه مصرف آن

زگيل تناسلي شايع ترين عفونت ويروسي منتقل شده از طريق بيماري مقاربتي جنسي است. زگيل تناسلي توسط ويروس پاپيلوم انساني ايجاد مي شود كه مي تواند در طول تماس جنسي منتقل شود. تمام كساني كه اين ويروس را دارند، زگيل تناسلي ندارند. در اكثر افراد، ويروس در طول زمان از بدن خارج مي شود. خيلي نادر است كه زگيل تناسلي باعث مشكلات و بيماري هاي درازمدت شوند. در اين مقاله مروري سعي شده كه پرسش هاي شما در زمينه زگيل تناسلي پاسخ داده شود:

زگيل چيست؟

روش انتقال زگيل هاي تناسلي در مردان و زنان

عكسهايي از زگيل تناسلي زنان 

 عكس زگيل تناسلي مردان

علائم و نشانه هاي زگيل تناسلي

چگونگي تشخيص زگيل تناسلي 

چقدر بعد از نزديكي جنسي مي توانم زگيل تناسلي را بررسي كنم؟

معاينه زگيل تناسلي شامل چه چيزي است؟

معاينه زگيل تناسلي چقدر دقيق است؟

درمان زگيل تناسلي؟ آيا درمان قطعي زگيل تناسلي وجود دارد؟

آيا درمان زگيل تناسلي با سركه سيب امكانپذير است؟

آيا در هنگام تماس جنسي كاندوم مانع انتقال زگيل تناسلي ميشود؟

سرعت از بين رفتن زگيل تناسلي

آيا براي بررسي از بين رفتن زگيل ها نياز به معاينه دارم؟

آيا احتمال بازگشت زگيل تناسلي وجود دارد؟

اگر زگيل هاي تناسلي درمان نشوند چه اتفاقي مي افتد؟

پس از درمان زگيل تناسلي، چه زماني مي توانم نزديكي جنسي داشته باشم؟

مدت زمان حضور زگيل تناسلي چقدر است؟

آيا بايد در خصوص زگيل تناسلي به همسرم بگويم؟

آيا زگيل تناسلي بر باروري من تاثير مي گذارند؟

اگر در هنگام بارداري زگيل تناسلي داشته باشم، چه اتفاقي مي افتد؟

آيا زگيل تناسلي باعث سرطان مي شود؟

آيا واكسن زگيل تناسلي وجود دارد؟

چگونه مي توانم خودم را از زگيل هاي تناسلي محافظت كنم؟

زگيل چيست؟

زگيل تناسلي( warts genital)  از طريق عفونت پوست ناحيه تناسلي و ناحيه مقعد با ويروس پاپيلوم انساني(HPV) ايجاد مي شود. بيش از 100 نوع مختلف HPV وجود دارد كه مي تواند قسمت هاي مختلف بدن را تحت تاثير قرار دهد، از جمله دست ها و پاها (يك زگيل بر روي پا به نام verruca ناميده مي شود). تقريبا 30 نوع HPV در داخل و اطراف ناحيه تناسلي و مقعد زندگي مي كند، اما زگيل تناسلي با دو نوع ويروس (نوع 6 و 11) ايجاد مي شود.

روش انتقال زگيل هاي تناسلي در مردان و زنان

ويروس كه باعث زگيل تناسلي مي شود، از طريق تماس جنسي (تماس پوست با پوست) به راحتي از يك فرد به ديگر منتقل مي شود. هر كسي كه از نظر جنسي فعال باشد، ميتواند اين ويروس را دريافت كند. مرد و زن مي توانند اين ويروس را داشته باشند و آن را انتقال دهند.زگيل مي تواند از يك هفته تا چند ماه به فرد ديگر سرايت كند.

• زگيل تناسلي ممكن است در طول رابطه جنسي واژن يا مقعد از يك فرد به ديگري انتقال يابد.
• اين ويروس از طريق تماس پوست به پوست منتقل مي شود، بنابراين براي انتقال آن نيازي به رابطه جنسي نيست.
• ويروس از طريق كاندوم عبور نمي كند اما كاندوم تمام قسمت هاي ناحيه تناسلي را پوشش نمي دهد و ممكن است ويروس از طريق قسمت هايي كه پوشش داده نشده است منتقل شود.
• اين ويروس به احتمال زياد در زماني كه زگيل وجود دارد منتقل مي شود اما پس از ناپديد شدن زگيل هم مي تواند منتقل شود.
• زگيل در دهان يا گلو و يا بر روي لب از رابطه جنسي دهاني ايجاد مي شود.
• زگيل ها مي توانند از ناحيه تناسلي به ناحيه اطراف مقعد منتقل شوند.
• ممكن است خانم باردار كه زگيل تناسلي دارد، ويروس را به فرزندش انتقال دهد.
• زگيل تناسلي از طريق بوسيدن، آغوش گرفتن، حمام يا حوله هاي حمام، استخر شنا، صندلي هاي توالت يا فنجان، بشقاب يا قاشق مشترك منتقل نمي شود.

عكسهايي از زگيل تناسلي زنان

 عكس زگيل تناسلي مردان

علائم و نشانه هاي زگيل تناسلي

اكثر افراد مبتلا به عفونت HPV، زگيل ندارند و ويروس خود به خود از بين مي رود. اين بدان معني است كه شما هيچ گاه متوجه نمي شويد خودتان يا همسرتان اين ويروس را داريد يا خير. اگر زگيل ظاهر شود، مي تواند سه هفته تا چند ماه يا حتي سال ها بعد از تماس با ويروس، ديده شود. ممكن است زگيل هاي كوچك و گوشتي يا تغييرات پوستي مشاهده كنيد در ناحيه تناسلي يا ناحيه مقعد ديده مي شود.

ادامه مطلب در لينك زير: 

زگيل تناسلي زنان و مردان

كيست مويي چيست؟

- كيست مويي رشد كيسه اي است كه از هنگام تولد وجود دارد. اين كيسه حاوي ساختارهايي مانند مو، مايع، دندان يا غدد پوستي است كه مي تواند بر روي پوست يا در آن يافت شود.

- كيست مويي به آرامي رشد مي كند و تا زماني كه پاره نشود حساس نيست. اين كيست معمولا در صورت، داخل جمجمه، در قسمت پايين پشت و در تخمدان رخ مي دهند. معمولا كيست هاي پوستي روي صورت بدون عوارض برداشته مي شوند. برداشتن ساير كيست ها، نياز به تكنيك هاي خاص و آموزش دارد. اين كيست هاي نادر در 4 ناحيه عمده ديده مي شوند:

• كيست مويي در مغز: كيست هاي مويي در اينجا به ندرت ديده مي شوند. در صورت وجود مشكل، جراح مغز و اعصاب مي تواند آنها را خارج كند.
• كيست مويي در سينوس بيني: اين كيست ها نيز بسيار نادر هستند. فقط تعداد انگشت شماري از اين كيست ها به طور سالانه گزارش مي شوند. برداشتن اين كيست ها بسيار پيچيده است.
• كيستهاي مويي تخمدان: اين كيست در طول سالهاي باروري در خانم ها ديده مي شود. اين كيست ها مي توانند باعث عفونت، پارگي و سرطان شوند. اين كيست هاي مويي را مي توان با عمل جراحي معمول يا عمل لاپاروسكوپي (جراحي كه از برش هاي كوچك و وسايل مخصوص براي ورود به شكم يا لگن استفاده مي شود) خارج كرد.
• كيست مويي نخاع: يك دستگاه سينوس، كه يك اتصال باريك از يك حفره عميق در پوست است، معمولا اين كيست بسيار نادر را به سطح پوست متصل مي كند. اين نوع كيست مويي مي تواند آلوده شود. برداشتن اين كيست اغلب ناقص انجام مي شود، اما نتيجه معمولا عالي است.

عكس كيست مويي

چه چيزي باعث كيست مويي مي شود؟

كيست مويي زماني ايجاد مي شود كه ساختار پوست و پوست در طول رشد جنين به دام افتاده باشد. ديواره سلولي آنها تقريبا مشابه پوست خارجي است و ممكن است داراي ساختارهاي پوستي متعدد مانند فوليكول هاي مو، غدد عرق، و مو، دندان يا اعصاب باشد.

علائم كيست مويي:

كيست مويي علامت خاصي ندارد، اما اگر همراه عفونت باشد اغلب با :

• درد
• تب و لرز
• خروج چرك
• التهاب و قرمزي

براي كيست مويي چه زماني بايد با پزشك تماس بگيرم؟

در شرايط زير بايد با پزشك تماس داشته باشد:

• كيست دردناك يا ملتهب مي شود.
• كيست رشد مي كند يا رنگش تغيير مي كند.
• به دلايل زيبايي، حذف كيست ضروري است.

به طور معمول، برداشتن كيست مويي يك عمل اضطراري نيست. اگر كيست مويي پاره شود، ملتهب شود يا ايجاد درد يا تب كند، فرد بايد به سرعت به پزشك مراجعه كند.

ادامه مطلب در لينك زير:كيست مويي چيست و چگونه درمان ميشود